اثر آلودگی صوتی بر غلظت سرمی کورتیکواسترون و برخی پارامترهای هماتولوژیک در موش صحرایی نر

سابقه و هدف: آلودگی‌ صوتی بعنوان یک عامل استرس‌زا می‌تواند تغییرات فیزیولوژیکی و روانی مختلفی را در انسان ایجاد کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر آلودگی صوتی بر غلظت سرمی کورتیکواسترون و برخی پارامترهای هماتولوژیک در موش صحرایی نر انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بصورت تصادفی به دو گروه آزمایشی کوتاه مدت (یک روز مواجهه) و بلندمدت (30 روز مواجهه)، هر کدام شامل یک گروه کنترل و 3 گروه آزمایشی 4، 8 و 12 ساعت مواجهه صوتی تقسیم شدند. حیوانات طبق برنامه مشخصی، در معرض صوت با شدت 100 دسی‌بل قرار گرفتند. در پایان، تغییرات غلظت سرمی کورتیکواسترون و پارامترهای هماتولوژیک خون مورد بررسی قرار گرفت. یافته ­ها: سطح سرمی کورتیکواسترون در گروه‌های 8 ساعت (3/19±5/36 ng/dl) و 12 ساعت (1/76±4/88 ng/dl) مواجهه بلندمدت با صوت، در مقایسه با گروه کنترل (0/53±1/08 ng/dl) افزایش یافت (به ترتیب p<0/01 و p<0/001). تعداد گلبول‌های قرمز در گروه‌ 8 ساعت (0/33±7/71 mm3 ) و 12ساعت (0/69±8/22 mm3 ) مواجهه صوتی بلندمدت، در مقایسه با گروه کنترل (0/16±6/24 mm3 ) افزایش یافت (به ترتیب 0/05 p< و  p<0/01). غلظت هموگلوبین نیز در گروه‌ 8 ساعت (0/68±16/66 gr/dl ) و 12 ساعت (0/81±16/60 gr/dl ) مواجهه صوتی بلندمدت، در مقایسه با گروه کنترل (0/66±14/15  gr/dl) افزایش یافت (p<0/05). همچنین هماتوکریت نیز در دو گروه‌ 8 ساعت (3/28±40/57) و 12ساعت (1/76±40/66) مواجهه صوتی بلندمدت، در مقایسه با گروه کنترل (3/13±35/69) به طور معنی داری افزایش یافت (p<0/05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه احتمالا مواجهه بلندمدت صوتی از طریق افزایش سطح کورتیکواسترون سرمی میتواند موجب افزایش تعداد گلبول‌های قرمز و برخی از پارامترهای هماتولوژیک خون ‌شود.